Zaterdagmiddag togen mijn fotomaatje Martien en ik naar de fotoexpo van fotoclub De Fotoschouw in Eindhoven. Het was de uitgestelde expo van het 40-jarig bestaan van de club die in maart 2020 zou plaatsvinden. Wij waren toen nog lid van de club en zouden ook meedoen aan expo. Om verschillende redenen hebben we echter een klein jaar geleden afscheid van de club genomen. De expo was voor ons een uitgelezen kans om nieuw werk van de leden te zien en natuurlijk ook weer de leden te ontmoeten. De ontmoeting was allerhartelijkst en het voelde alsof we nooit weg zijn geweest. We hebben wel afscheid van de club genomen, maar de club heeft nooit van ons afscheid genomen. Het is erop uitgedraaid dat we als spijtoptanten weer lid van ons cluppie zijn geworden.
Leven in tunnelvisie
Fietstunnels in de rotonde N279 in de nabijheid van Beek en Donk.
Brokstukje leven: snoeien van bomen. In Asten gebeurt niet veel. We snoeien een boom en leven verder.
Ik flaneer in het Bauhaus museum in Weimar en zie daar de rood-blauwe stoel van Gerrit Rietveld. Ik flaneer in Museum Helmond en ik kom dezelfde stoel weer tegen. Ditmaal Rietveld verduurzaamd Magnesium, hennep, bamboe. Eimert Fossen.
Fotografen zien de wereld door de lens, een door een kader begrensd brokstukje van de wereld. Zij leggen dat brokstukje vast zoals dat al vanaf de uitvinding van de fotografie is gebeurd. Over de mooiste, beste, meest interessante brokstukjes wordt de loftrompet gestoken, worden bekroond, hangen in musea, komen in boeken terecht. De rest verdwijnt, wordt vergeten. Susan Sontag, schrijver, filosoof en politiek activist, haar botten ruste in vrede, God hebbe haar ziel, we zullen haar niet vegeten, noemde de brokstukjes van de wereld gestolde tijd. Tijd op de foto die we achteraf kunnen bekijken, bestuderen, analyseren, interpreteren en waarderen. Serieuze fotografen doen niet anders. Het brokstukje is gekauwd, doorgeslikt, geconsumeerd. Om mevrouw Sontag nogmaals te citeren: het machtigste resultaat van het fotografisch avontuur is dat we het gevoel hebben gekregen dat we de wereld in ons hoofd kunnen bevatten als een bloemlezing van plaatjes. Ik flaneer in verwondering door de wereld en maak plaatjes die mijn bloemlezing van de wereld zijn. In dit blog zullen ze langskomen. Reageren mag, wordt zelfs op prijs gesteld.
Mijn eerste brokstukjes: hek in bos
