Ik zou willen dat ik kon fotograferen zoals Hans Aarsman dat deed. Fotograferen doet hij allang niet meer. Het lijkt zo makkelijk, maar helaas mij lukt het niet. Dat ik net als Aarsman Hans heet, helpt ook niet. Zijn foto's zijn nogal banale alledaagse tafereeltjes. Critici hebben op het altaar van de kunst de esthetiek altijd heilig verklaard. Bij Aarsman had de esthetiek had geen prioriteit, of toch wel als je in banaliteiten en alledaagsheid ook schoonheid kan ontdekken. Kijken naar de wereld zoals Aarsman kijkt, kan alleen Aarsman. Bovendien kijkt Aarsman veel van bovenaf. Ik heb hoogtevrees, dus daar kom ik ook al niet ver mee. Hij heeft zijn camera ingeruild voor de pen. Hij gaat nu als auteur door het leven en tracteert de lezer met verhalen over foto's en fotografie. Hij analyseert en onderzoekgt foto's. Fotodetective noemt hij zichzelf wel. Lezers van de Volkskrant kennen hem wel van de Aarsman Collectie. Je kunt hem boeken. Dan klimt hij op zijn spreekgestoelte en komt hij een avondje praten over fotografie. Ik heb niet zoveel met Aarsman gemeen, wel dat iedereen mijn foto's, net als Hans Aarsman, voor privegebruik mag downoloaden. Zie: https://www.hansaarsman.nl/ en https://www.volkskrant.nl/kijkverder/aarsman/#/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten